Het universum is slechts één hartslag van het kloppend hart

Door drs. Robert de Jong

Nobelprijswinnaar (in 2020) Sir Roger Penrose (nu 89 jaar) is misschien wel de meest bekende wis- en natuurkundewetenschapper na Stephen Hawking (inmiddels overleden in 2018).

Beiden wetenschappers komen trouwens uit Groot-Brittannië. Roger Penrose deed theoretisch baanbrekend werk op het gebied van zwarte gaten (nobelprijs) en hield zich in de 60er jaren bezig met de energie die zich in zwaartekrachtsgolven bevonden. Net als Halton Arp hield hij zich met controversiële onderwerpen bezig, en daar hou ik wel van, want dat houdt het hoofd fris en scherp. Ik hou ervan om iets te horen wat anders is dan wat ik altijd dacht en doe. Het zorgt ervoor dat je open blijft staan om jezelf blijvend geestelijk te ontwikkelen, en je doen en laten kritisch te bekijken en eventueel te veranderen. Als je bevlogen je wetenschappelijk werk doet, dan stopt dat niet zomaar als je gepensioneerd raakt. Zo heeft Roger Penrose na zijn pensioen een theorie opgezet voor een cyclisch heelal. Ons heelal is daarbij ontstaan uit een vergelijkbaar heelal daarvoor, maar is ook weer doorgeefluik voor het volgende heelal wetende dat ons universum blijvend versneld groter zal blijven worden.

Het oneindig grote universum

In 1996 werd voor het eerst aangetoond dat het uitdijende universum niet afremde, maar juist versnelde. Oorzaak wordt wel de donkere energie genoemd, maar Penrose ziet dat anders. Hij ziet dit als de kosmologische constante die Einstein destijds in zijn zwaartekrachttheorieën plaatste op basis van niet wetenschappelijke intuïtie. Dat leidt ertoe dat het universum na lange tijd praktisch gezien niet meer vierdimensionaal is (ruimte en tijd), maar dat de ruimte over blijft. Als uiteindelijk elk deel van het universum met de lichtsnelheid groter wordt, is er geen communicatie meer mogelijk tussen de delen onderling. Het universum is dan enkel ‘ruimteachtig’ geworden. Een tijdsbegrip is zinloos geworden. Fotonen (lees lichtdeeltjes) hebben geen massa en kunnen daardoor de begrenzing van het universum bereiken en, volgens Penrose, kunnen ze daar ook doorheen. Ofwel dan is er iets aan de andere kant.

Het oneindig kleine universum

Eigenlijk geldt dat ook voor het begin van het heelal. Ook daar geldt: Een tijdsbegrip is zinloos geworden. Penrose heeft niets met de inflatietheorie. Hij geeft aan dat het begin van het universum een eindige omvang had en niet nul. Daar het toen extreem heet was, maakt het niet meer uit wat de massa van een deeltje is en geldt eigenlijk hetzelfde als bij de fotonen als het universum ‘ruimteachtig’ is geworden in de toekomst. Alles in dit net ontstane universum kent geen grenzen en alles kan daar dan ook overheen. Het zou afkomstig kunnen zijn van iets dat zich voor deze begrenzing afspeelt.

En zo beweert Penrose dat alles wat zich in de verre toekomst bevindt; de oerknal is van een ander tijdperk. Hij heeft zelfs de kosmische achtergrondstraling laten analyseren met standaard statische rekenmodellen en kwam tot de ontdekking dat daarin ringen zitten, die hij ook verwacht had. Als het heelal ‘ruimtelijk’ is geworden blijven de zwarte gaten over en ook die ‘ploepen’ uiteindelijk wel door de Hawking-straling. Een aantal van die zwarte gaten gaan door naar het nieuwe tijdperk en komen op bepaalde plaatsen met de nodige zwaartekrachtstraling één voor één (terwijl het universum tegelijk al groter wordt) in het nieuwe universum terecht. Vandaar die ringen. Niets bijzonders deze ontdekking volgens Penrose. De rest van de wetenschappelijk wereld was eerst woedend op het geleverde werk van Penrose. Nu is het stil geworden. Dat is winst.

Je kunt je wel afvragen of de oerknal wel een oerknal was als deze begint met een bepaalde omvang en niet met een punt, als je daar al van mag spreken. Penrose vertelt dat de tweede hoofdwet van de thermodynamica stelt, dat het heelal steeds chaotischer wordt naarmate de tijd vordert. Je mag daardoor verwachten dat het heelal steeds minder chaotisch wordt als je terug gaat in de tijd, en dat de oerknal dus een heel bijzondere, niet-chaotische gebeurtenis was. Dat is vreemd, want de oerknal lijkt juist heel chaotisch. Dat mysterie vatte hij samen in de ‘Wey-curvator hypothese’. De huidige wetenschap heeft trouwens graag dat het heelal chaotisch ontstond, want als het met structuur begint, dan heeft de wetenschap iets uit leggen waar die structuur vandaan komt. Een externe actor die planmatig bezig is geweest, is daarbij geen optie. Echter is tegelijk duidelijk dat het heelal bij aanvang niet 100% chaotisch kan zijn geweest, want anders was er geen ‘zaadje’ van waaruit het huidige heelal met al zijn structuren is ontstaan. En dat had jij dit niet kunnen lezen, want je bestond niet.

Leuk om te weten!  Penrose was ook degene die de Penrose tegelvloer bedacht en vond zijn inspiratie hiervoor in het Escher museum in Den Haag.

Via onderstaande link kun je Sir Roger Penrose zelf horen vertellen over dit controversiële onderwerp.

https://www.closertotruth.com/series/why-did-our-universe-begin

Meer lezen van drs. Robert de Jong:

• Onbeperkte ‘schone’ energie.

Over drs. Robert de Jong
Robert de Jong studeerde van 1982 tot en met 1988 Astronomie aan de Universiteit van Utrecht. Nadat hij zijn opleiding heeft voltooid neemt zijn carrière een verrassende wending. Hij kiest voor de ICT gaat werken voor het softwarebedrijf Baan. Binnen dit bedrijf, dat later zou worden overgenomen door de Amerikaanse software gigant Infor begint hij als programmeur en groeit hij door tot Senior Solution Architect. Zijn liefde en passie voor het vak Astronomie heeft hij echter nooit verloren.
In 1998 start hij samen met een aantal waarneem vrienden Sterrenvereniging Astra Alteria in Putten. Al snel neemt hij de rol van Voorzitter voor zijn rekening en in die hoedanigheid probeert hij het prachtige vak sterrenkunde voor een groter publiek toegankelijk te maken. Robert is een ‘kar trekker’ pur sang. Hij mobiliseert vrijwilligers, organiseert lezingen en waarneemavonden, stelt cursussen en lesmateriaal samen, ontwikkeld een website en ledenportaal bezoekt scholen en weet als geen ander de media te bereiken. De vereniging groeit dan ook flink onder zijn leiding en ontplooit zelfs activiteiten in Ede. In 2010 wordt Sterrenvereniging Astra Alteria, werkzaam in de regio Gelderland: Noordwest-Veluwe en Gelderse Vallei, door het bestuur van de KNWS als nieuwe erkend. Door zijn vele werkzaamheden in het buitenland is Robert de afgelopen jaren meer naar de achtergrond getreden, maar is nog steeds een ambassadeur van de vereniging.